از این شب‌گوشه‌ی خاموش،
از این تکرارِ بی‌رویا،
سلام ای صبحِ آزادی،
سلام ای روشن ِ فردا
۱- اگر بخواهم زیاد به عقب برنگردم. مثلن می‌توانم از آن‌جایی شروع کنم که مجموعه نوشته‌هایی را منتشر کردم با عنوانِ «انتخاب کردن، با دیکتاتور کنار آمدن نیست» و همین‌طور سایر نوشته‌هایی که اهدافی داشت از جمله این‌که تشویقی باشد برای شرکت در انتخابات.اما عنوانی که برگزیدم، برای یک امروزه‌روزی بود که می‌بینید. من با یقین به شما می‌گویم که هیچ ایرانی با عقلِ دُرُست‌درمانی را پیدا نمی‌کنید که از این مشارکت پشیمان باشد.
۲- مقدمه را از سطور بالا، کِش‌دارتر نکنم.تا خواندن‌اش وقت‌گیر نشود. امروز «جنبش سبز» شکل گرفته‌است. گستره‌ی جنبش، همه‌ی ایرانیان -نه ایران- است. امروز مسئله‌ی ما نه «ا.ن» است و نه تقلب. بی‌عدالتی، ریا، دروغ، نفاق، ایران‌ستیزی، دشمن‌خواهی،کودتا و غیره، هر یک شده‌اند موضوعاتِ مطرحِ بحث‌های بیداریِ ما. سبز، این‌بار همان سبزِ تبلیغاتی نیست. این‌را بدانید. بدانید که راه، آگاهی و آگاهی و آگاهی‌ست. فعالان آن، به‌روز و مطلع از اخبار، روشن، دور از شایعه و مبالغه‌پراکنی و الخ باید خسته‌ناپذیر همواره بر تعدادشان افزوده شود. این‌را هم اضافه کنم، که این گروه و دسته و حزب نیست. پرچم‌دارش خاتمی و موسوی و حتی اصلاح‌طلب هم نیست. اصلا پرچم‌دار ندارد که هیچ، رسانه هم ندارد.
دقیقن این جنبش «پرچم‌دارها» و «رسانه‌ها» دارد.بحثِ همه هم نیست، آحاد ملت هم نیستند. پس اگر فکر می‌کنید شما هستید و باید باشید، در هرچه بیداتر بودن و در پله‌ی بعد، آگاه‌سازی قدم بردارید.
این رسانه شمایید. ماییم. پرچم دستِ ماست. کم‌ترین صحه بر حرفم این همه شعارِ خودجوش، این همه صدای هم‌سو است:«استقلال، آزادی، جمهوریِ ایرانی»
۳- و آخر این‌که اصلن تردید به خود راه ندهید که همین «اطلاع‌رسانی» و خواندن‌ها و نوشتن‌ها و گفتن‌ها از همه‌ی مبارزات مهم‌تر است. امروز دل‌خواهانِ جنبشِ سبز نباید بگویند که حوصله‌ی فیلم و کتاب و مقاله و الخ نیست. هست. امروز روزِ بیداری‌ست. مسلط باشید. امروز همه‌ی حامیان ِ جنبش ِ سبز باید گوینده باشند. نه حرفه‌ای، ولی آن‌قدری که نیاز است. باید به روز باشند. و من این‌ها را می‌گویم چون نباید و نباید فراموش شوند. امروز هرجای این مملکت را دست بگذارید «سبزها» مهم‌ترینند. بازیگران، کارگردانان، نویسندگان، اقتصاددانان،محققان، صنعت‌گران(از فنرسازی بگیر تا هواپیما،خودرو و الخ)، استادان، دانش‌جویان و غیره. و جنبشِ سبز بیش‌ترین سود را از این موقعیت باید بجوید.
وبلاگ‌نویسان را فرا می‌خوانم که «برای جنبشِ سبز» بنویسند.جهتِ ارائه‌ی نظرات و راه‌کارهای‌اشان(حتی اگر قبلن هم پرداخته‌باشند، برای رسیدن به یک جمع‌بندی حتی). و همانند یک بازی ِ وبلاگی، آن‌را ادامه‌دار کنند. ممنون. این دعوت عمومی‌ست و البته مشخصا
دعوت می‌کنم از: کمانگیر، احسان، رها، سرزمین رویایی، دادا محمود، مهدی محسنی و آق بهمن
پ.ن:
+ برای آزادی ، برای جنبش سبز
+ سبز جنگل! سبز جنبش!
+ پنج چیزی که باید درباره این جنبش بدانیم
+ داستان کابوس سیاه من
