******
روزی هزار بار به بچه ام می گفتم و می گویم "دوستت دارم" تازگیها یاد گرفته خودش بی بهانه می آید سراغم و می گوید " خیلی دوستت دارم" می چسبد. خیلی ...
دلم برای مادرم می سوزد که این همه سال شنیدن این جمله را از خودش دریغ کرده یا پدرم. با تمام جمله های عصا قورت داده ای که باید یاد می گرفتم و حساب پس می دادم، هیچ وقت یاد نگرفتم – یا نشنیدم – که باید بگویم " دوستت دارم" ...اما من یادش داده ام بگوید " دوستت دارم" که مثل من وقتی که گفتنش را لازم داشت هی نچسبد به گلویش...
واقعا این اواخر،تا این اندازه لذت نبرده بودم. انگار قلم ِ این دو عزیز، دل ِ من بوده، کاملا حرف ِ دلِ منُ زدند.
خیلی عالی بود. مرسی، مرسی، هم رضای نازنینم و هم خانم شین عزیز.
مطلبی هم،مرتبط، قبلا در کافه نوشته بودم می‌توانید بخوانید:
خیلی خصلت‌‌های نیک و الگوریتم‌های رفتاری سالم دلیلی بر تربیت درست ما نبوده و نیست...
